மாமல்ல புரத்து சிற்பம் சொன்ன,,,

காதலர் தினக் கதை அல்ல... 

நிஜம் சொல்லும்,,,

நித்திலவாணியின் கதை !

வா ! வா ! கண்மணீ,,,
பாதி வழி வந்தவள்,,
மீதி வழியில் ஏனடீ முரண்டுகிறாய் ?
வந்து விடு,,,,வளமான வாழ்க்கை,,
நமக்காகக் காத்திருக்குது ?
வா !,,,
இந்த மாடு,,கன்றுகளை விட்டு விட்டு வா,,,
உன்னை ராணி மாதிரி வைத்து காப்பாற்றுகிறேன்,,,

விடு,,விட்டு விடு,,,
எப்படி ? எப்படியடா ? எனைக் காப்பாய் ?
இதோ,,பார்,,,,
நான் வளர்த்த ஆவினங்களெல்லாம்,,,
என் பின்னே,,
அணி வகுத்து நிற்பதனைப் பார்த்த பின்னும்,,,உன் பின்னால்,,,
நான் வருவதெப்படியடா ?
அதோ,,
அந்த இளங்கன்றின் கண்களைப் பார்,,,,,
அதோ,,
அந்த பசுவின் முக வாட்டத்தினைப் பார் ?

அவை ஐந்தறிவு படைத்தவையடீ,,,

ஆமாம்,,,ஐந்தறிவு படைத்தவை தான்,,,,
வெறும் வைக்கோலும்,புல்லும்,கழுநீரூம் தான் அளித்து வளர்த்தேன்,,,அதற்கே,,,
நான் செல்கிறேன் என்றதும்,,,
முகம்,,இத்தனை வாடி விட்டதே ?
இதே போலத்தானே ?
எனைப் பெற்றவர்களின் முகமும் வாடி இருக்கும்,,,
ஆறறிவு படைத்த,,,,நீயும்,,
நானும்,,இப்படி நடந்து கொள்ளலாமா ?

அடியே,,
அப்படியென்றால்,,,,?
நம் காதல் பொய்யா ?

மெய்யைத் தேடி அலைகின்ற மனிதர்களிடையே,,,
இந்தக் காதல்,,
தோன்றுமானால்,,,?
இந்த காதலும் பொய் தான்,,,,?

ஹாஹாஹா,,
ஆனால்,,,
இந்த ஆவினங்களை,,,
இந்த மாட்டுக் கூட்டத்த்திலே இருந்து ஒரு மாட்டினை திருமணம் செய்ய முடியாதடீ,,,,

ஆம்,,,
உண்மைதான்,,,,
ஆனால்,,,
இந்த ஆவினங்களைக் காதலிக்க முடியும்,,,
காதல் என்றால் என்னவென்று நினைத்தாய் ?
அன்பு காட்டுதல்,,,
இந்த ஆவினங்களிடம்,,
அன்பு காட்ட முடியும்,,,
எடு கையை,,,
விடு காதலை,,,
நான் செல்கிறேன்,,,,

வளமான வாழ்க்கை ,,
சிறப்பான எதிர்காலம்,,,
நமக்காகக் காத்திருப்பதனை மறந்து விடாதே ?

எது ?
வளமான வாழ்க்கை,,
அதோ,,பார்,,,
நீ
அழைத்துச் செல்கிற இடத்தினைப் பார்,,
அடர் கானகம்,,,
சிங்கமும்,புலியும்,கரடியும்,,
காத்திருக்கின்றன,,,,?

அவைகள்,,,
எல்லாம்,,,நம் நண்பர்கள்,,
நமக்காகக் காத்திருக்கிறார்கள் ?

நம்,,நண்பர்களா ?
இல்லையடா,,இல்லை,,
உன் நண்பர்களென்று சொல்,,,
அடேய்,,
பாதகா,,,,
நன்றாகப் பார்,,,
உன் நண்பனொருவன்,,,
சிங்கத்தின் தோலைப் போர்த்தியபடி,,,
நமக்காகக் காத்திருப்பதைப் பார்,,,
வேண்டாமடா,,வேண்டாம்,,,,
விட்டு விடு,,என்னை,,,

கட்டி விட வந்தவன்,,நான்,,
பெண்ணுன்னை
விட்டு விடுவேனா ?

தட்டி விட்டு வந்தவள்,,நானுன்னைக்
கொட்டிக் கவிழ்த்து விட,,
எத்தனை நேரமடா ? ஆகும்,,,
பெண்ணென்று
என்னை வீழ்த்த நினைக்காதே ?
பிடாரியாக மாற வெகு நேரம்,,,ஆகாது,,,,

பெண்ணுக்கு,,
இத்தனைத் திமிரா ?

உனைப் பெற்றவளும்,,
பெண் தானடா ? கிராதகா,,,

நாளைய வரலாறு,,
நம்மைப் புகழ வேண்டாமா ?
அதற்காகவாவது,,நாம் வாழ வேண்டாமா ?
வா !
வந்து விடு கண்மணீ,,,

நாளைய வரலாறு,,
நம்மைப் பார்த்து திருந்த வேண்டுமடா ?
அதற்காகவாவது,,,
இங்கேயே,,
இந்த கடல் மல்லைக் கரையிலுள்ள
இவ்வனத்துப் பாறையிலேயே,,
சிலையாக இருப்போம்,,,

கலையாக வாழ்வதனை விட்டுவிட்டு,,
சிலையாக வாழ்கிறேன் என்கிறாயே,,பிச்சி,,

வலையில் விழுந்து,,,கெட்டு,
உலையாகப் போகுமுன்னே,,,,
சிலையாக இருப்பதொன்றும் கேடில்லை,,, எத்தா,,

எவருக்குத் தெரியும்,,,
நம் கதை,,,,?

நம்மைப் பார்த்ததும்,,,
புரிந்து,,
எழுத்தாக்கப்,,,,,
பிள்ளையொருவன்,,
வராமலா போய் விடுவான்,,,,?

அது வரைக்கும்,,,
பிடித்த உன் கரத்தை,,
நான் விடப் போவதில்லை,,,,?

பெண் !
நானும்,,
உன்னுடன் வரப் போவதில்லை,,,,,?
என்பது,,தெரிந்திருந்தும்,,,கரம் பற்றி நிற்கிறாயே,,?
என் கால்,,
தரை பற்றி நின்று,,
என் மானம் காக்குமடா,,,,,
என் இன மானம் காக்குமடா,,,, !